theseus op zee

2) 15 juli de kust van Athene kan ik niet meer zien, er is maar een ding wat ik kan zien en dat is zee, zee en nog eens zee en niet eens een dolfijn, ik had me er zo erg op verheugd die dolfijnen te ontmoeten. Ik had verhalen erover gehoord dat ze met hun grote vinnen om de boten van vissers heen sprongen, die zagen er dan een goed teken van Poseidon in. Waarom hielp hij wel die miezerige vissers, en niet hem, de grote Theseus held van Athene ,hij die alle gevaren had getrotseerd om bij zijn vader te komen, hij verdiende het en hij kreeg geen voorspoed. Hij was boos hij voelde zich verlaten door de goden, maar hij zou doorzetten, hij zal bewijzen dat de goden ongelijk hebben. 'POSEIDON, ZONDER JOU ZAL IK OOK WEL SLAGEN" In de verte zie ik al een streep land. Ik denk nog een dag varen van hier, ik moet slapen er staat een belangrijke klus voor mij klaar, ik ga de Minotaurus doden. Maar slapen kan ik niet. Het schip schommelt een en weer, ik wordt er misselijk van. Ik denk aan de kinderen die mee zijn op het schip. Mattheus mijn enige vriend op het schip slaapt al. Ik kijk om me heen, de andere slapen ook al. Uiteindelijk val ik in slaap.