Het vertrek uit Athene
Door: Max Baas en Mick Bergman
Blijf op de hoogte en volg Miskel
09 Februari 2014 | Griekenland, Athene
1) Ik werd wakker door de zon die in mijn slaapkamer naar binnenviel. Ik wist meteen welke dag het is, ik ga vandaag weg uit Athene. Ik probeer iets te eten, maar ik krijg geen hap door mijn keel. Dan ga ik maar een stukje wandelen. Ik liep langs de Acropolis. Maar daar was ook niemand. Waar was iedereen? Ik liep verder. Dan maar naar huis. Toen ik thuis was, zat me vader me al op te wachten. ‘je weet toch nog onze afspraak’ zei hij op een bezorgde toon. ‘jaha’ zei ik als mijn vader weer overbezorgd ging doen. De tijd verstreek en ik en mijn vader gingen naar de haven. Wat ik daar zag was niet te geloven. Iedereen was gekomen om mij en de andere kinderen, uit te zwaaien. Er waren een stuk of honderd mensen gekomen. Ik werd opgehaald door 2 soldaten en werd op een schip met zwarte zeilen gezet. Er kwam een dikke man aan en die riep onze namen om. Eerst de jongens en dan de meisjes. Ik zag het verdriet in de ogen van de kinderen en hun ouders. Ik voelde woede opkomen. Ik zou er alles aan doen om ons levend thuis te brengen!